Πώς βάζουμε "σκληρούς" (μόνιμους) υπότιτλους σε μια ταινία

Για να ενσωματώσουμε υπότιτλους σε μια ταινία κατεβάζουμε (δωρεάν) και εγκαθιστούμε το FreeMake Video Converter (http://www.freemake.com/free_video_converter/)

Το ανοίγουμε και στην αρχική σελίδα πάμε στην κύρια γραμμή (δεύτερη από πάνω), που γράφει Video +. Εκεί προσθέτουμε την ταινία (με την Αναζήτηση) που θέλουμε να της βάλουμε υπότιτλους.

Αφού προστεθεί, ανοίγει μια μπάρα που δίνει κάποια στοιχεία της ταινίας. Εκεί επιλέγουμε «Με υπότιτλους» (πατάμε εκεί που λέει «Χωρίς Υπότιτλους» ως προεπιλογή) και στο ψαχτήρι λέμε ποιους υπότιτλους θέλουμε – τους έχουμε ήδη κατεβάσει και συντονίσει (για συντονισμό χρησιμοποιώ το Subtitle Workshop που είναι δωρεάν και πολύ χρήσιμο).

Πάμε στην κάτω μπάρα και επιλέγουμε (πιθανόν να είναι το πρώτο αριστερά, αν και δεν μένει σταθερό) «σε AVI». Βγάζει ένα παράθυρο για τι ποιότητα θέλουμε («DVD»,«ίδια με την πηγή», κλπ). Θα πρέπει να πειραματιστείτε για την ιδανική λύση. Φυσιολογικά πρέπει να πάρει 25 με 50 λεπτά – ανάλογα με την ταινία και τον υπολογιστή.

Η άλλη λύση είναι να δούμε την ταινία στον υπολογιστή με VLC Player, που είναι επίσης δωρεάν και διαβάζει κατ' ευθείαν τους εξωτερικούς υπότιτλους αν έχουν ακριβώς το ίδιο όνομα με την ταινία. Κάποια DVD player και τηλεοράσεις διαβάζουν βέβαια και εξωτερικούς υπότιτλους.

                                       

                                          Καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση

Παράνομοι [Lawless - Τζον Χίλκοουτ, 2012]

Ο Τζον Χίλκοουτ είναι ο Αυστραλός σκηνοθέτης του Ο δρόμος [2009] (καταπληκτική ταινία βασισμένη στο μελλοντολογικό μυθιστόρημα του Κόρμακ ΜακΚάρθι) και Παράνομη δικαιοσύνη [The Proposition, 2005] (αυστραλιανό γουέστερν σε σενάριο Νικ Κέιβ). Έχει γυρίσει επίσης βιντεοκλίπ με συγκροτήματα όπως οι Depeche Mode, οι Manic Street Preachers και οι Bad Seeds (του Νικ Κέιβ). Ο τελευταίος - επίσης Αυστραλός - έχει γράψει (μαζί με τον Γουώρεν Έλις) και τη μουσική για τις τρεις ταινίες του που έχουν κάνει διεθνή καριέρα. Εκτός από τη μουσική, ο γνωστός τραγουδιστής/τραγουδοποιός έγραψε το σενάριο και για τους Παράνομους, από το βιβλίο The Wettest County in the World του Ματ Μπόντουραντ, εγγονού ενός από τους ήρωες της ταινίας.

Οι Παράνομοι διαδραματίζονται στην κομητεία Φράνκλιν της Βιρτζίνια προς το τέλος της εποχής της Ποτοαπαγόρευσης (συνολικά διήρκεσε από το 1920 ως το 1933) στις ΗΠΑ. Ολόκληρη η περιοχή (η πιο "βρεγμένη" κομητεία του κόσμου, σύμφωνα με το βιβλίο) ασχολείται με την παράνομη παραγωγή ουίσκι και άλλων αλκοολούχων ποτών, τα οποία διακινούνται λαθραία αποφέροντας σημαντικά κέρδη. Τα τρία αδέρφια Μπόντουραντ - Φόρεστ, Χάουαρντ και Τζακ - έχουν στήσει μια ιδιαίτερα επιτυχημένη επιχείρηση, όπου όλα λειτουργούν ρολόι, με την ανοχή της τοπικής αστυνομίας. Όταν το κράτος αποφασίζει να αυστηροποιήσει τους ελέγχους στο λαθρεμπόριο (ώστε να περιορίσει τα διαφυγόντα έσοδα), έρχεται στην περιοχή ο ειδικός πράκτορας Τσάρλι Ρέικς (Γκάι Πιρς) για να επιβάλει με κάθε μέσο τον νόμο. Ο αρχηγός της οικογένειας, Φόρεστ (Τομ Χάρντι), σιωπηρός άντρας με ιδιαίτερη "μαγκιά", δεν θα ανεχτεί την επέμβαση του σαδιστή ψυχοπαθή Ρέικς. Ταυτόχρονα, ο Τζακ Μπόντουραντ (Σάια ΛαΜπεφ), ο μικρός αδερφός, μέσα στην αφέλειά του θα δώσει έναν εύκολο στόχο.

Ο Χίλκοουτ - που έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και ο ίδιος - φτιάχνει μια αισθητικά απολαυστική ταινία με τα πλάνα του - ιδίως τα νυχτερινά - να βγαίνουν μέσα από πίνακες Αμερικανών ζωγράφων της εποχής (προφανέστατα αναγνωρίσιμη η συνεισφορά του Έντουαρντ Χόπερ). Ξέρει να δημιουργεί σασπένς αλλά και να χαλαρώνει τον θεατή όταν χρειάζεται, επικεντρωνόμενος στον νεανικό έρωτα του Τζακ για την κόρη του τοπικού ιερέα αλλά και στην έλξη του "δύσκολου" Φόρεστ από τη Μάγκι (Τζέσικα Τσαστέιν), μια χορεύτρια από το Σικάγο που έρχεται να δουλέψει στο οικογενειακό καφενείο. Από την άλλη, ο τρίτος αδερφός μένει ουσιαστικά στην κινηματογραφική αφάνεια, παίζοντας δευτερεύοντα ρόλο, με ευθύνη μάλλον του σεναριογράφου Κέιβ.

Στους Παράνομους διακρίνεται η προσπάθεια του κράτους να επιβάλει την κυριαρχία του διαλύοντας την (παράνομη : επειδή δεν αποδίδει φόρους) τοπική οικονομία εφόσον δεν μπορεί να την ελέγξει. Η κεντρική εξουσία δεν ανέχεται sui generis συμπεριφορές, όπως της οικογένειας Μπόντουραντ που ανάγονται σε λαϊκούς ήρωες - χαρακτηριστικός ο μύθος του άτρωτου ή αθάνατου που υπάρχει για τον Φόρεστ. Παρ' όλο που αυτά φαίνονται στην ταινία, ο Χίλκοουτ ουσιαστικά εστιάζει την προσοχή του στις προσωπικότητες των δύο αδερφών, του Φόρεστ και του Τζακ, στην αντίθεσή τους με τον αδίστακτο και αιμοβόρο Ρέικς, παίζοντας με την ανατροπή καλού/κακού. Τελικά, δικαιώνει την επιλογή των Μπόντουραντ να αντισταθούν αν και γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει.

 Οι κάποιες, σεναριακές κυρίως, αδυναμίες της ταινίας δεν εμπόδισαν εμένα τουλάχιστον να καθηλωθώ μπροστά στην οθόνη για δύο ώρες. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον ο Χίλκοουτ θα μας δώσει ακόμη καλύτερες ταινίες.

[Δείτε τρέιλερ των Παρανόμων με ελληνικούς υπότιτλους από το YouTube]

Ατίθαση Λίλη [Pieds nus sur les limaces - Φαμπιέν Μπερτό, 2010]

Μετά από απουσία μερικών εβδομάδων, λόγω μιας μετακόμισης που τράβηξε σε μάκρος αλλά και της διστακτικής έναρξης της κινηματογραφικής περιόδου που δεν προσφέρει προς το παρόν πολλές ενδιαφέρουσες ταινίες, επανέρχομαι με την ταινία της Φαμπιέν Μπερτό (Fabienne Berthaud), Ατίθαση Λίλη που συμμετέχει στο νέο πρόγραμμα προβολών του Δημοτικού Κινηματογράφου Νέας Ιωνίας (Βόλου). Είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Γαλλίδας ηθοποιού, συγγραφέα και σκηνοθέτριας, μετά τη Frankie (2005), την ιστορία ενός μοντέλου μόδας, στην οποία πρωταγωνιστούσε και πάλι η Νταϊάν Κρούγκερ. Έχει ενδιαφέρον ότι η δεύτερη αυτή ταινία της απέσπασε το πρώτο βραβείο στο 12ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (Αθήνα, 2011), με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.


Η ιστορία της ταινίας επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα σε δύο αδερφές, τη Λιλί (Λιντιβίν Σανιέ) και την Κλάρα (Νταϊάν Κρούγκερ). Η Λιλί κινείται στα όρια ανάμεσα στην αντισυμβατική συμπεριφορά, τη διανοητική καθυστέρηση και την ψυχική διαταραχή. Ζει με τη μητέρα της σε μια εξοχική κατοικία κάπου στη γαλλική ύπαιθρο. Η Κλάρα σπούδασε, "ξέφυγε" από το επαρχιακό οικογενειακό περιβάλλον και ζει σε κάποια πόλη παντρεμένη με έναν δικηγόρο. Όταν η μητέρα τους πεθαίνει ξαφνικά, οι ισορροπίες διαταράσσονται. Η Κλάρα πρέπει να φροντίσει τη μικρή αδερφή, η οποία αρνείται να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία. Αυτό θα την αναγκάσει να περνάει κάποιες μέρες στο εξοχικό σπίτι, κάτι που θα αναστατώσει την προσωπική της ζωή. Η συμπεριφορά της Λιλί ξεπερνάει συχνά τα όρια ανοχής του μικρού κοινωνικού περίγυρου. Η πρώτη αντίδραση της Κλάρα είναι να αναλάβει τον ρόλο της μητέρας-δυνάστη. Όμως σιγά-σιγά η εκρηκτικότητα της Λιλί θα συμπαρασύρει τη μετρημένη Κλάρα, οδηγώντας την να ξεπεράσει τα όριά της.

Η Μπερτό δεν δείχνει να ενδιαφέρεται να καθορίσει τι ακριβώς συμβαίνει με τη Λιλί. Κυρίως ασχολείται με την αντιπαράθεση των δύο διαφορετικών τρόπων ζωής που ακολουθούν οι δύο αδερφές και την αλληλεπίδρασή τους. Ο αυθορμητισμός, η αρμονία με τη φύση και η αφέλεια της μιας κάνουν τις συμβατικές επιλογές της άλλης να φαίνονται ψεύτικες και κούφιες. Η ειδυλλιακή γαλλική εξοχή προσφέρει εξαιρετικές, γεμάτες χρώματα, σκηνές, που κυριαρχούνται από την πληθωρική ηθοποιία της Σανιέ. Η (δικαιολογημένα) πιο συγκρατημένη Κρούγκερ παίζει σε πιο γκρίζα χρώματα. Η σκηνοθεσία είναι αργή και εστιάζει στη λεπτομέρεια. Πολλές φορές, η ατμόσφαιρα γίνεται δυσοίωνη και απειλητική, πράγμα που προσθέτει ενδιαφέρον στην ταινία.

Παρά το γεγονός πως μερικές φορές νιώθεις ότι κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της, η Ατίθαση Λίλη της Φαμπιέν Μπερτό δεν θα αφήσει αδιάφορο τον θεατή. Μιλάει για θέματα που νομίζω πως αγγίζουν όλους μας, ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε για τις πιθανές απαντήσεις.

[Δείτε τρέιλερ του Ατίθαση Λίλη με ελληνικούς υπότιτλους από το YouTube]