Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Σύντομη ιστορία του ροκ - Μέρος τέταρτο: Η Βρετανική Εισβολή

Αρχές του 1964, όλα αυτά που συμβαίνουν στη μουσική σκηνή της Αμερικής αναταράσσονται από την ξαφνική εισβολή βρετανικών συγκροτημάτων στους πίνακες των επιτυχιών και όλη η χώρα ακούει τη μουσική των Μπιτλς, των Ρόλινγκ Στόουνς και πολλών άλλων, που βλέπουν να έρχεται η μία επιτυχία μετά την άλλη. Ήταν αυτή μια θετική εξέλιξη με την επαφή των δύο μουσικών παραδόσεων ή απλώς διέκοψε ότι βρισκόταν εν τω γενέσθαι εκείνη τη στιγμή - τη σόουλ, την αναγέννηση της φολκ;

Η βρετανική μουσική σκηνή
Μέχρι περίπου το '62-'63, η Βρετανία κυριαρχείται από την Αμερικάνικη μουσική - αυτό τουλάχιστον δείχνουν αναμφισβήτητα τα βρετανικά charts. Ακόμη και οι εξαιρέσεις στην ουσία μιμούνται το αμερικάνικο ροκ εν ρολ. Για παράδειγμα, ο Κλιφ Ρίτσαρντ έκανε απανωτές επιτυχίες εκείνη την περίοδο με έναν ήχο όπου ήταν προφανής η επιρροή του (σχεδόν συνονόματου) Λιτλ Ρίτσαρντ ή του Έλβις. Η πρώτη σημαντική είσοδός του στα charts έγινε με το Move it το 1958, που γενικά θεωρείται το πρώτο βρετανικό άξιο λόγου ροκ εν ρολ τραγούδι.


Αν στην Αμερική το ραδιόφωνο - ιδιαίτερα οι περιφερειακοί σταθμοί - και οι ανεξάρτητες εταιρίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προβολή και διάδοση των διαφορετικών μουσικών στιλ, στη Βρετανία όλα περνάνε από το BBC και οι μεγάλες εταιρίες δεσπόζουν στον χώρο της δισκογραφίας. Πιθανόν αυτό να οδήγησε ορισμένα είδη να παραμείνουν περιθωριακά.

Ένα σημαντικό μουσικό κίνημα που διαμορφώνεται στη δεκαετία είναι το σκιφλ [Skiffle], ένα είδος φολκ με έντονα στοιχεία τζαζ και με ιδιοκατασκευασμένα όργανα, που ίσως να έλκει την καταγωγή του από τη Νέα Ορλεάνη. Πολλοί νεαροί Βρετανοί ενθαρρύνθηκαν να παίξουν μουσικά όργανα μετά την επιτυχία που είχε το απλό αυτό - στο παίξιμό του - μουσικό είδος. Ο σημαντικότερος σκιφλ μουσικός είναι ο Λόνι Ντόνεγκαν που έκανε πολλές επιτυχίες με παραδοσιακά και δικά του τραγούδια και επηρέασε τον ήχο πολλών μετέπειτα συγκροτημάτων - δεν τον "ακούτε" σε κάποια τραγούδια των Μπιτλς και των Στόουνς, τουλάχιστον; Εδώ το Puttin' On the Style από το 1957.


Άλλα είδη που παίζουν σημαντικό ρόλο είναι η trad jazz [trad=traditional=παραδοσιακή], με ήχο που παραπέμπει στη Ντίξιλαντ και στο ράγκταϊμ, και μια άντεργκραουν κίνηση μπλουζ - με τους Τζον Μάγιαλ, Αλέξις Κόρνερ, Σίριλ Ντέιβις να πρωτοστατούν - που δεν πολυ-εμφανίζεται στα charts αλλά επηρεάζει πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως ο Έρικ Κλάπτον, ο Τζακ Μπρους, οι Στόουνς, ο Ροντ Στίουαρτ, οι Λεντ Ζέπελιν, οι Φλίτγουντ Μακ. Ας πάρουμε μια ιδέα πώς ηχούσε αυτή η κίνηση των μπλουζ - κυρίως επηρεασμένη από τα μπλουζ του Σικάγο - με το Crawling Up a Hill από τον Τζον Μάγιαλ και το συγκρότημά του, τους Μπλούζμπρεϊκερς, το 1964.



Οι Μπιτλς διασχίζουν τον Ατλαντικό
Ένα συγκρότημα από το Λίβερπουλ με προϋπηρεσία στη δύσκολη λάιβ σκηνή του Αμβούργου, στη Γερμανία, αρχίζει να έχει επιτυχίες στην Αγγλία. Όταν αποφασίζουν να κάνουν περιοδεία στην Αμερική και παρουσιάζονται στο τηλεοπτικό σόου του Εντ Σάλιβαν τα τείχη πέφτουν. Εν μία νυκτί κατακτούν τις καρδιές των Αμερικανών για να μη φύγουν ποτέ από κει. Ο διάδοχος του Έλβις που μάταια αναζητούσαν οι εταιρίες, βρέθηκε στο άλλο άκρο του Ατλαντικού: ήταν τέσσερις και μιλούσαν με βαριά βρετανική προφορά από το λιμάνι του Λίβερπουλ. Πρώτη, κολοσσιαία επιτυχία στις ΗΠΑ το I Want To Hold Your Hand.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου