"Οι κληρονόμοι", Γουίλιαμ Γκόλντινγκ

Μια μικρή ομάδα αντρών, γυναικών και παιδιών Νεάντερταλ φεύγει από τη θάλασσα, όπου ξεχειμωνιάζει, για πιο ψηλά όταν έρχεται η άνοιξη. Εκεί θα διασταυρωθεί για πρώτη φορά ο δρόμος της με τον πολυπληθέστερο και νεοαφιχθέντα στην περιοχή Homo sapiens. Για τους πρωτόγονους εκείνους, ο νέος είναι ο απόλυτος Άλλος – κάτι το αδιανόητο. Πώς νιώθουμε βλέποντας τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του έτερου Άλλου, αυτού που χάθηκε αλλά όχι χωρίς να αφήσει το ανεξίτηλο αποτύπωμά του στο DNA του σημερινού ανθρώπου - όπως έχει αποδείξει πια η επιστήμη; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της συνάντησης;

Ο νομπελίστας Γκόλντινγκ πετυχαίνει το ακατόρθωτο: να μας βάλει στο μυαλό του μυστηριώδους αυτού είδους με την πρωτόλεια σκέψη – οι συλλογισμοί και οι αναμνήσεις γι’ αυτούς είναι εικόνες, συχνά ασύνδετες και ακατανόητες, που κάτι που δεν μπορούν να καταλάβουν τις φέρνει στον νου τους. Και ο Γκόλντινγκ το καταφέρνει μέσω της γλώσσας - ελλειπτικής και υπαινικτικής, που συχνά απαιτεί προσεκτική ανάγνωση για να αντιληφθούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Παρόλο που γράφτηκε στη δεκαετία του 1950 – κυκλοφόρησε το 1955, ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του με τον «Άρχοντα των μυγών» - μοιάζει να έχει προβλέψει και να συνάδει με όλες τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια για τον Homo sapiens neanderthalensis με βάση αρχαιολογικά ευρήματα και γενετικές αναλύσεις.

Με νωπά ακόμη τα τραύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της φρικαλεότητας των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το μυθιστόρημα αντανακλά την απογοήτευση του Βρετανού συγγραφέα από το ανθρώπινο είδος. Ωστόσο, οι προεκτάσεις του ξεπερνούν το στενό ιστορικό πλαίσιο και το καθιστούν ένα μοναδικό λογοτεχνικό επίτευγμα.

Παρότι δεν γνώρισαν ποτέ σημαντική εμπορική επιτυχία, «Οι κληρονόμοι» αναγνωρίζονται από μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής κριτικής ως ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο ίδιος ο Γκόλντινγκ θεωρούσε το βιβλίο το καλύτερο ανάμεσα στο σημαντικό του έργο, όπως μαρτυρεί η κόρη του. Δυστυχώς, δεν είχε ποτέ την αναγνώριση που του αξίζει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, ούτε βρίσκω κάποια κριτική ή ανάλυση του μυθιστορήματος στα ελληνικά στο διαδίκτυο.