Μετά από απουσία μερικών εβδομάδων, λόγω μιας μετακόμισης που τράβηξε σε μάκρος αλλά και της διστακτικής έναρξης της κινηματογραφικής περιόδου που δεν προσφέρει προς το παρόν πολλές ενδιαφέρουσες ταινίες, επανέρχομαι με την ταινία της Φαμπιέν Μπερτό (Fabienne Berthaud), Ατίθαση Λίλη που συμμετέχει στο νέο πρόγραμμα προβολών του Δημοτικού Κινηματογράφου Νέας Ιωνίας (Βόλου). Είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Γαλλίδας ηθοποιού, συγγραφέα και σκηνοθέτριας, μετά τη Frankie (2005), την ιστορία ενός μοντέλου μόδας, στην οποία πρωταγωνιστούσε και πάλι η Νταϊάν Κρούγκερ. Έχει ενδιαφέρον ότι η δεύτερη αυτή ταινία της απέσπασε το πρώτο βραβείο στο 12ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (Αθήνα, 2011), με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Η ιστορία της ταινίας επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα σε δύο αδερφές, τη Λιλί (Λιντιβίν Σανιέ) και την Κλάρα (Νταϊάν Κρούγκερ). Η Λιλί κινείται στα όρια ανάμεσα στην αντισυμβατική συμπεριφορά, τη διανοητική καθυστέρηση και την ψυχική διαταραχή. Ζει με τη μητέρα της σε μια εξοχική κατοικία κάπου στη γαλλική ύπαιθρο. Η Κλάρα σπούδασε, "ξέφυγε" από το επαρχιακό οικογενειακό περιβάλλον και ζει σε κάποια πόλη παντρεμένη με έναν δικηγόρο. Όταν η μητέρα τους πεθαίνει ξαφνικά, οι ισορροπίες διαταράσσονται. Η Κλάρα πρέπει να φροντίσει τη μικρή αδερφή, η οποία αρνείται να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία. Αυτό θα την αναγκάσει να περνάει κάποιες μέρες στο εξοχικό σπίτι, κάτι που θα αναστατώσει την προσωπική της ζωή. Η συμπεριφορά της Λιλί ξεπερνάει συχνά τα όρια ανοχής του μικρού κοινωνικού περίγυρου. Η πρώτη αντίδραση της Κλάρα είναι να αναλάβει τον ρόλο της μητέρας-δυνάστη. Όμως σιγά-σιγά η εκρηκτικότητα της Λιλί θα συμπαρασύρει τη μετρημένη Κλάρα, οδηγώντας την να ξεπεράσει τα όριά της.
Η Μπερτό δεν δείχνει να ενδιαφέρεται να καθορίσει τι ακριβώς συμβαίνει με τη Λιλί. Κυρίως ασχολείται με την αντιπαράθεση των δύο διαφορετικών τρόπων ζωής που ακολουθούν οι δύο αδερφές και την αλληλεπίδρασή τους. Ο αυθορμητισμός, η αρμονία με τη φύση και η αφέλεια της μιας κάνουν τις συμβατικές επιλογές της άλλης να φαίνονται ψεύτικες και κούφιες. Η ειδυλλιακή γαλλική εξοχή προσφέρει εξαιρετικές, γεμάτες χρώματα, σκηνές, που κυριαρχούνται από την πληθωρική ηθοποιία της Σανιέ. Η (δικαιολογημένα) πιο συγκρατημένη Κρούγκερ παίζει σε πιο γκρίζα χρώματα. Η σκηνοθεσία είναι αργή και εστιάζει στη λεπτομέρεια. Πολλές φορές, η ατμόσφαιρα γίνεται δυσοίωνη και απειλητική, πράγμα που προσθέτει ενδιαφέρον στην ταινία.
Παρά το γεγονός πως μερικές φορές νιώθεις ότι κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της, η Ατίθαση Λίλη της Φαμπιέν Μπερτό δεν θα αφήσει αδιάφορο τον θεατή. Μιλάει για θέματα που νομίζω πως αγγίζουν όλους μας, ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε για τις πιθανές απαντήσεις.
[Δείτε τρέιλερ του Ατίθαση Λίλη με ελληνικούς υπότιτλους από το YouTube]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου