Οι καλύτερες ταινίες που είδαμε το 2017

Άλλη μια κινηματογραφική χρονιά τελειώνει και ήρθε η ώρα για έναν μικρό απολογισμό, που φυσικά αποτελεί και πρόταση του ιστολογίου. Δεν υπάρχει αρίθμηση, αλλά η ένταση αυξάνει όσο προχωράμε προς τα κάτω...

Άρνηση

Άρνηση [Denial - Mick Jackson]

Η ιστορικός Ντέμπορα Λίπσταντ μηνύεται από έναν αρνητή του Ολοκαυτώματος και καλείται να αποδείξει νομικά ότι τα κρεματόρια υπήρξαν και οι μαζικές δολοφονίες πράγματι συνέβησαν.

Maudie

Maudie [Aisling Walsh]

Η βιογραφία της λαϊκής ζωγράφου Μοντ Λούις που καταφέρνει να ξεπεράσει τα προβλήματα που δημιουργεί η αρθρίτιδα στη ζωή και στην τέχνη της. Με μια καταπληκτική Σάλι Χόκινς.

Νερούδα

Νερούδα [Neruda – Pablo Larrain]

Ο ποιητής και κομουνιστής γερουσιαστής Νερούδα βγαίνει στην παρανομία διωκόμενος από έναν αστυνομικό που – ως άλλος Ιαβέρης - έχει βάλει σκοπό στη ζωή του να τον συλλάβει. Μια ισορροπημένη και καθόλου αγιοποιημένη εικόνα του Νερούδα.

Βερολίνο, αντίο

Βερολίνο, αντίο [Tschick – Fatih Akin]

Δύο νεαρά αγόρια από το Βερολίνο - διαφορετικής καταγωγής και ταξικής προέλευσης - ξεκινούν ένα ταξίδι με κλεμμένο αυτοκίνητο στη Γερμανία. Μέσα από τις περιπέτειές τους, τα δυο παιδιά θα αναπτύξουν τη φιλία τους και θα ανακαλύψουν τον εαυτό τους.

Ο πλανήτης των πιθήκων: Η σύγκρουση

Ο πλανήτης των πιθήκων: Η σύγκρουση [War for the Planet of the Apes – Matt Reeves]

Άλλο ένα εξαιρετικό μέρος του γνωστού franchise για τη σύγκρουση δύο πολιτισμών – των πιθήκων που έχουν αναπτύξει ευφυΐα και γλώσσα και των ανθρώπων που έχουν απομείνει στη Γη μετά από μια καταστροφή.

Στα ίχνη του ανέμου

Στα ίχνη του ανέμου [Wind River – Taylor Sheridan]

Ο σεναριογράφος των Sicario και Hell or High Water σκηνοθετεί ένα θρίλερ μυστηρίου στα χιονισμένα υψίπεδα του Γουαϊόμινγκ, σε έναν καταυλισμό Ινδιάνων. Δίνει ταυτόχρονα μια ελεγεία για έναν πληθυσμό που κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Ο θάνατος του ιερού ελαφιού

Ο θάνατος του ιερού ελαφιού [The Killing of a Sacred Deer – Γιώργος Λάνθιμος]

Ο Έλληνας σκηνοθέτης διαπραγματεύεται για άλλη μια φορά το ζήτημα της οικογένειας. Βασίζεται στον γνωστό μύθο της Ιφιγένειας εν Αυλίδι για να μιλήσει με τον δικό του υπερβολικό τρόπο για τα αδιέξοδα και τους συμβιβασμούς που όλοι λίγο-πολύ βιώνουμε.

Ακριβώς το τέλος του κόσμου

Ακριβώς το τέλος του κόσμου [Juste la fin du monde – Xavier Dolan]

Μια συγκινητική γαλλοκαναδική παραγωγή που περιγράφει μια δυσλειτουργική οικογένεια και το πώς αντιδρά όταν ο 34χρονος γιος, θεατρικός συγγραφέας και ομοφυλόφιλος, επιστρέφει μετά από 12 χρόνια, με σκοπό να τους πει ότι πεθαίνει.

Detroit: Μια οργισμένη πόλη

Detroit : Μια οργισμένη πόλη [Detroit – Kathryn Bigelow]

Με μια αεικίνητη κάμερα, η Μπίγκελοου καταφέρνει να μας κάνει να νιώσουμε τι σήμαινε να είσαι μαύρος στις ΗΠΑ της δεκαετίας του ’60. Η συγκλονιστική περιγραφή αυτού του επεισοδίου αυθαίρετης αστυνομικής βίας θα ήταν ακόμη καλύτερη αν δεν υπήρχε το αχρείαστα συμβατικό της τέλος.

Blade Runner 2049

Blade Runner 2049 [Denis Villeneuve]

Η συνέχεια του κλασικού νέο-νουάρ επιστημονικής φαντασίας μετά από 35 ολόκληρα χρόνια. Ο Βιλνέβ επεκτείνει τον προβληματισμό που ξεκίνησε ο Σκοτ σχετικά με τα όρια του ανθρώπου και της μηχανής σε μια συγκλονιστική αναζήτηση ταυτότητας.

Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ

Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ [I, Daniel Blake – Ken Loach]

Το δράμα ενός ανέργου δίνει την ευκαιρία στον Λόουτς να στηλιτεύσει αμείλικτα την καταρράκωση του κοινωνικού κράτους στη Μεγάλη Βρετανία σε μια ταινία γεμάτη ανθρωπιά αλλά και πικρό χιούμορ.

Η άφιξη

Η άφιξη [Arrival - Denis Villeneuve]

Όταν δώδεκα διαστημόπλοια άγνωστης προέλευσης φτάνουν στη Γη, η γλωσσολόγος Λουίζ Μπανκς θα προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί τους, ως εντεταλμένη του αμερικανικού στρατού. Καθορίζει η γλώσσα τον τρόπο που σκεφτόμαστε αλλά και τον ίδιο τον χρόνο;

Μητέρα!

Μητέρα! [Mother! - Darren Aronofsky]

Η επιβλητική αλληγορία του Αρονόφσκι αλλάζει για πάντα τις ταινίες τρόμου – ποτέ κανείς δεν χρησιμοποίησε το είδος για να μιλήσει με τέτοιο τρόπο για τόσο σημαντικά θέματα. Ένας άντρας, μια γυναίκα και οι απρόσκλητοι (;) επισκέπτες. Η σκηνοθεσία απογειώνει τον θεατή όλο και περισσότερο. Στο τέλος δεν θες παρά να την ξαναδείς.

Σημ. Το αφιέρωμα συμπεριλαμβάνει ταινίες του τελευταίου διμήνου του 2016, μια και δεν θα προλάβαιναν να μπουν σε προηγούμενο απολογισμό, όπως απουσιάζουν κάποιες ταινίες του τέλους του 2017 που δεν έχουμε δει ακόμη. Δεν μας άρεσε αρκετά για να την προτείνουμε η Δουνκέρκη, αλλά αναμένουμε τις τελευταίες ταινίες του Γούντι Άλεν και του Ρίντλεϊ Σκοτ, μεταξύ άλλων.

Καλή Χρονιά!