Ψαρεύοντας σολομούς στην Υεμένη [Λάσε Χάλστρομ, 2011]
Δεν συνηθίζω να βλέπω ταινίες τα κυριακάτικα πρωινά μου. (Όχι, δεν πάω στην εκκλησία!) Ωστόσο, εκμεταλλευόμενος το ράθυμο ξεκίνημα μιας αυγουστιάτικης ευπρόσδεκτα δροσερής μέρας, βάλθηκα να παρακολουθήσω το Ψαρεύοντας σολομούς στην Υεμένη του Λάσε Χάλστρομ [Θέα στον ωκεανό (1999), Chocolat (2000)] σε σενάριο του Σάιμον Μποφόι [Άντρες με τα όλα τους (1997), Slumdog Millionaire (2008)] από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Πολ Τόρντεϊ [εκδόσεις Μίνωας]. Ο τίτλος προϊδέαζε βέβαια για κάτι καλό (γοητευτική η μετοχή!), αλλά δεν περίμενα να μου βγει εξαρχής τόσο αυθόρμητο γέλιο και τόσο θετικό συναίσθημα.
Ο Δρ Άλφρεντ Τζόουνς (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ) ή απλώς Φρεντ είναι ιχθυολόγος που εργάζεται για μια βρετανική δημόσια υπηρεσία (υπουργείο;). Δέχεται κάποια μέιλ από τη σύμβουλο επιχειρήσεων Χάριετ Τσέτγουντ-Τάλμποτ (Έμιλι Μπλαντ), όπου του ζητείται να υποστηρίξει ένα εξωπραγματικά φιλόδοξο πρόγραμμα για τη δημιουργία εγκαταστάσεων ψαρέματος σολομού στην Υεμένη, που προωθεί ένας πάμπλουτος σεΐχης. Αρχικά απορρίπτει την ιδέα ως εξωφρενική. Όμως, μερικά γεγονότα στο Αφγανιστάν που αμαυρώνουν την εικόνα της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, οδηγούν την εκπρόσωπο Τύπου της κυβέρνησης Πατρίσια Μάξγουελ (Κριστίν Σκοτ-Τόμας) να αναζητήσει κάποιο επικοινωνιακό αντίβαρο. Πιστεύοντας ότι η ιδέα του σεΐχη θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τις αρνητικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν, η Πατρίσια εξαναγκάζει την υπηρεσία του Φρεντ να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση. Με μισή καρδιά, ο Φρεντ εκπονεί μια μελέτη, όπου θέτει τα (ανυπέρβλητα;) εμπόδια για την εφαρμογή του επενδυτικού προγράμματος. Προσκαλείται, όμως, μαζί με τη Χάριετ για ένα σαββατοκύριακο στο κτήμα του σεΐχη στη Σκωτία και πείθεται από τον οραματιστή Άραβα να συμμετάσχει στην εφαρμογή της μεγαλόπνοης μα δυσεφάρμοστης ιδέας.
Παράλληλα, παρακολουθούμε την εξέλιξη των προσωπικών ζωών του Φρεντ και της Χάριετ. Εκείνος είναι παντρεμένος με την αγάπη (πιθανότατα) των φοιτητικών του χρόνων σε μια αποτελματωμένη σχέση που επιδεινώνεται από την απόφαση της συζύγου να δεχτεί - χωρίς προηγουμένως να το συζητήσει μαζί του - να αναλάβει στην εταιρεία όπου εργάζεται ένα καινούργιο υπεύθυνο πόστο στη Γενεύη. Εκείνη έχει μια σχέση μερικών εβδομάδων με έναν λοχαγό του στρατού που στέλνεται αιφνιδιαστικά σε αποστολή στο Αφγανιστάν. Στο πρόσωπό της, ο πάντα κουμπωμένος Φρεντ βρίσκει μια γοητευτική και έξυπνη γυναίκα που αποτελεί μια ευχάριστη αλλαγή από την τυπική και συγκαταβατική σύζυγό του. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν η Χάριετ μαθαίνει πως ο λοχαγός της θεωρείται αγνοούμενος.
Το φλεγματικό χιούμορ είναι το απόλυτο προσόν της ταινίας του Χάλστρομ. Οι περισσότερες ατάκες εκφέρονται από τον ΜακΓκρέγκορ που αστειευόμενος με μια υποψία χαμόγελου στο κατά τα άλλα ανέκφραστο πρόσωπό του δεν μπορεί να μη σε κάνει τουλάχιστον να χαμογελάσεις. Ενδιαφέρων και ο ρόλος της Σκοτ-Τόμας ως μιας νευρωτικής και κυριαρχικής εκπρόσωπου Τύπου που χειραγωγεί τους πάντες προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Επιπλέον, το σενάριο εκμεταλλεύεται τον συμβολισμό του σολομού - που, όπως γνωρίζετε, κολυμπάει αντίθετα στο ρεύμα, σπρωγμένος από τις γενετικές του επιταγές - για να μιλήσει για την πίστη στο όραμα που μόνο αυτή μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και να κατορθώσει το ακατόρθωτο ακόμη και ενάντια σε ότι είναι εγγεγραμμένο στο DNA του καθένα - ή μήπως η υπέρβαση είναι μέρος του γενετικού μας υλικού; Η σκηνοθεσία είναι σφιχτοδεμένη και ο Χάλστρομ φαίνεται να ελέγχει τη γνωστή και από προηγούμενες ταινίες του ροπή προς τον συναισθηματισμό - αν και τα πράγματα χαλαρώνουν κάπως όταν η δράση μεταφέρεται στην Υεμένη.
Συνολικά, λοιπόν, παρά τις κάποιες μελοδραματικές πινελιές, ο (πρώην) Σουηδός Λάσε Χάλστρομ μάς προσφέρει μια διασκεδαστική ταινία δοσμένη με λεπτό χιούμορ (που μερικές φορές δυστυχώς χάνεται στη μετάφραση) και γεμάτη με μηνύματα αισιοδοξίας, πίστης και ελπίδας, απαραίτητα στις μαύρες μέρες που περνάμε.
[Δείτε τρέιλερ του Ψαρεύοντας σολομούς στην Υεμένη με ελληνικούς υπότιτλους από το YouTube]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου